2021-03-21 Meditatie van Dick Durieux

Bijbellezing:
Johannes 12:20-33

Thema: “De weg van de graankorrel”

Waarachtig, ik verzeker u: als een graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft het één graankorrel, maar wanneer hij sterft draagt hij veel vrucht. John 12:24Joh. 12:24
Dagelijks lezen we over Covid 19, over beperkende maatregelen, over een wereldwijde pandemie. Maar we  lezen ook een woord dat we voorheen weinig tegenkwamen: oversterfte. Meer mensen die sterven dan gewoonlijk.
Nu is sterven zo ongeveer het meest zekere dat een mens kan overkomen, alleen; we praten er liever niet over. We hebben het liever over het leven.
Maar in ons Schriftgedeelte heeft Jezus het wel over sterven.
Want in de goede aarde gebeurt er ook wat: de graankorrel sterft!
Jezus betrekt dit beeld eerst op zichzelf.
En Hij zei het op een ongelegen moment, namelijk op een feest.
Alles was in rep en roer voor de viering van het Paasfeest.   Jezus was op een feestelijk versierde ezel de stad ingereden, terwijl zij riepen: Hosanna!

Populair?
Er waren Grieken die Jezus wilden zien.
Zijn roem was ook al tot hen doorgedrongen. En.. zij wilden Hem zien.
Zoals zoveel dat hadden gedaan. Soms in een duizendkoppige menigte, soms alleen, midden in de nacht. Zacheus klom in een boom; een zieke vrouw had zijn mantel aangeraakt. Allemaal mensen die Jezus wilden zien.
Als een popster of een beroemde voetballer, waar altijd fans omheen dringen om een handtekening.
Maar Hij was niet gekomen ter meerdere glorie van Zichzelf. Hij had een andere opdracht. En daarom stond Hij die Griekse fans niet te woord.

 De graankorrel
De Zoon des mensen moet verheerlijk worden, zei Hij.
En zij dachten: wat vreemd…. Hij is toch al verheerlijkt! Even geleden, toen op die berg. En nu weer in de smalle straten van Jeruzalem.
Maar Jezus maakt duidelijk, dat de echte verheerlijking door de diepte heen gaat. De weg van de graankorrel.
Jezus zegt: het kan met die graankorrel twee kanten op gaan: hij kan op zichzelf blijven. Leg een graankorrel op een droge plaats en er verandert niets….
Maar je kunt een graankorrel ook in de grond stoppen.
Dat lijkt op het eerste gezicht helemaal niet zo fris.
In de grond is het nat en koud. En wij noemen  “in de grond stoppen “  ook wel  “begraven” . En daar is de dood mee gemoeid…

Begraven
Maar, zegt Jezus, dat is de enige manier om vruchten voort te brengen.
Niemand wil dat. Ook Jezus wilde dat niet.
Hoewel, het had er ooit op geleken had, dat dit voor Hem toch nog een mogelijkheid was: niet sterven.
Eens had Satan Hem al de Koninkrijken van de aarde beloofd. Hij hoefde maar een keer door de knieën te gaan.
Als dat was gebeurd, dan was Jezus Zichzelf gebleven.
Maar dan was er in de wereld ook niets veranderd. Dan was er na de zondeval ook geen weg tot God gekomen. Dan zou het met de eeuwige dood echt afgelopen zijn.
Maar Jezus wilde niet op Zichzelf blijven. Hij koos voor de weg van het sterven, de grond in, begraven worden.

Ja, ja, denkt u nu. Dat is duidelijk, dat is de weg van Jezus. Rechtdoor naar Golgotha en vandaar naar het open graf.
Hij kwam immers om zijn leven te geven als een losprijs voor velen.
Hij deed het voor mij, opdat ik een stil en gerust leven zou leiden…
Dank o Heiland voor uw lijden…..
Jezus als ultieme levensverzekering voor het eeuwige leven.
Maar Jezus zei:   Wie mij dient moet mij volgen: waar ik ben zal ook mijn dienaar zijn, en wie mij dient zal door de Vader geëerd worden.

 Standpunten
Jezus heeft het niet alleen voor ons gedaan, maar Hij heeft het ons ook voorgedaan.
Want de weg van de graankorrel, dat moet ook onze weg zijn. En dat is: de onderste weg.
Ook wij staan voor de keus: Blijven we onszelf? Moet bij ons alles vooral bij het oude blijven?
Op zich kunnen dat prima dingen zijn:
“Ik rook niet, ik drink niet, ik vloek niet…” Dat is al 25 jaar zo!
“Ik geloof in een drie-enig God die eenmaal wederkomt om te oordelen de levende en de doden…” En dat geloof ik al 25 jaar lang. Zo is het en zo zal het blijven…
Zo hebben veel Christenen hun standpunten. Orthodox, heet dat. Recht in de leer.
Stand-punten. Ze staan stil. Onbeweeglijk.
Om het met een variant op het Lutherlied te zeggen:
Ons woord houdt stand in eeuwigheid en zal geen duimbreed wijken.
Maar standpunten zijn per definitie onbeweeglijk. Ze hebben te maken met ons verstand.
Er is niets op tegen om standpunten te hebben.
Alleen: vaak zien we hoe standpunten mensen kunnen verharden en verstarren.
Dan worden het onze standpunten, die we te vuur en te zwaard willen verdedigen.

Sterven brengt leven voort
Maar er is ook een tweede weg. De weg van de graankorrel die valt in de aarde.
Die sterft, lazen we. Als je gestorven bent, dan heb je niet meer zoveel te vertellen.
Maar er gebeurt wel iets anders.
Zonder dat iemand het ziet begint er opeens iets te leven. Onder de grond.
Op de plek, waarvan wij dachten, dat de graankorrel zou sterven, begint hij te leven.
Toen wij dachten: dit wordt onze dood, toen ervoeren wij: dit wordt het nieuwe leven.
Want sterven is: jezelf overgeven. Loslaten.
Dat is – net als in het gewone leven – voor de één een abrupte gebeurtenis, en voor de ander een langdurig proces.
Je kunt niet eens zeggen, dat het op één moment helemaal gebeurd is.
Want de weg van de graankorrel is een levenshouding.
Nog maar enkele dagen later zou Jezus worstelen in een nacht van gebed.
“Laat deze drinkbeker aan Mij voorbij gaan….” kreunde Hij.  “maar niet Mijn wil maar Uw wil geschiede.”  De weg van de graankorrel is de weg van de zoektocht naar de wil van God.
Mijn wil is de graankorrel die op zichzelf blijft…
Gods wil is de graankorrel die sterft.
In Egypte stierven er voor het eerst mensen als gevolg van de plagen.
Later zouden de eerstgeborenen sterven.
Het hele leger van de Farao zou sterven in de golven van de Schelfzee.
En bijna het hele volk van Israël zou omkomen in de woestijn.
Was dat alleen maar negatief? Moeten we maar eindigen met de klanken van de Mattheus Passion: Sanfte ruhe, ruhe sanfte…?

Een nieuw begin
Soms kunnen we snakken naar een nieuw begin.
Niet meer die akelige beelden van die oorlog op onze TV.
Niet meer die berichten van zelfmoordaanslagen in Israël.
Niet meer de verhalen van depressieve mensen. Niet meer de uitzichtloosheid van de slopende ziekte. Nooit meer Corona!
Wat kunnen we verlangen naar een nieuw begin. Een tijd van werkelijke vrede.
Maar een nieuw begin is alleen mogelijk wanneer er een echt einde gekomen is.
Een einde aan Egypte. Een einde aan mijn schuld die mij mijn leven lang achtervolgt. Een einde aan het onrecht. … Er moet gestorven worden.
Maar, zoals dat bij Jezus het begin werd van een nieuw leven, zo zal dat ook bij ons het begin worden van iets geheel nieuws.
Wat het doel van de stervende graankorrel is niet de dood, maar het leven.
Want… tijdens dat sterven ontkiemt er telkens weer nieuw leven. En dat leven brengt vrucht voort. Nieuwe graankorrels, 30, 60 en 100 voud. En van die graankorrels wordt weer meel gemalen en daarvan wordt weer brood gebakken, dat voedsel is voor de mensenkinderen.
Want de dood heeft nooit het laatste woord. Kijk maar naar Jezus!

Amen

( Klik op het driehoekje in het midden.)
(De reclame kunt u weg klikken met het kruisje in de rechterbovenhoek bij de reclame)